هر صبح میخندم به تو...به آدم های خوب قصه هایم،به نقاشی هایم که اگر چه رنگی،اما سیاه و سفیدند! آنقدر میخندم که گریه ام میگیرد.ولی گریه هایم برای تو نیست،برای خودم است،خودی که سال هاست در میان کوچه پس کوچه های دلتنگی گم شده است!!
نظرات شما عزیزان:
ϰ-†нêmê§ |